کد مطلب:313929 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:234
عباسیه و ذکر علی
آقای حاج شیخ عباسعلی اسلامی، در جای دیگر از خاطرات خویش، بخش مربوط به سفر به شهر مدرس هند، از شخصی محترم و خیر به نام حاج میرزا خلیل یاد كرده و می نویسد:
آقای حاج میرزا خلیل همواره اهتمام بر آن داشت كه گره گشای مشكلات عامه ی مردم محروم باشد و از تمكن مالی، كه خداوند به وی عطا فرموده در این راه بهره ببرد، و این حسن توفیق وی بود.
نامبرده اخیرا اقدام كرده بود تا برای تازه واردین به [شهر] مدرس اقامتگاهی بنا نماید و به یمن وجود مقدس حضرت باب الحوائج عباس بن علی علیهماالسلام آن را «عباسیه» نام گذارد. روزی در معیت ایشان و آقای مولوی محمد مهدی برای بازدید عباسیه رفتیم. كارگران كه عموما هندو به نظر می رسیدند هنگام جابجایی قطعات بزرگ آهن یك صدا می گفتند: علی علی، علی علی،...
از آقای مولوی محمد مهدی سؤال كردم: اینان شیعه اند یا غیرشیعه؟ گفت: نه، شیعه نیستند، هندویند. پرسیدم: در زبان هندو «علی علی...» چه معنی می دهد؟! گفت: مقصود نام مقدس امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام است. و سپس افزود: در سراسر هند عموم مردم اعم از مسلمان، هندو، نصرانی و یهودی در هر امر دشواری همواره از حضرت امیرالمؤمنین علیه الصلاة و السلام استمداد می جویند. مثلا پهلوان در میدان مسابقه هنگام مواجهه با حریف به صدای بلند فریاد می كشد و نام مقدس «حضرت علی علیه السلام» را بر زبان می راند، یا در هنگام جنگ آنگاه كه سپاه آماده ی یورش به دشمن می شود، فرمانده لشگر فریاد می زند كه «نعره ی حیدری»، سپس لشگریان
[ صفحه 258]
یك صدا می گویند: یا حضرت علی علیه السلام... و حمله آغاز می شود!.
آقای اسلامی، با ذكر این خاطره، می افزاید:
اینك ملت عزیز و رشید ایران بداند كه چه نعمت عظمایی نصیبشان گشته است: نعمت ولایت و محبت آقا امیرمؤمنان و اهل بیت پاك نهاد حضرتش، ائمه ی هدی، علیهم السلام، از خداوند متعال استمداد می نماییم كه ما را قدرشناس این نعمت كبری قرار دهد و بیش از پیش از بركات این موهبت الهی برخوردارمان فرماید، آمین. [1] .
آقای حاج میرزا خلیل همواره اهتمام بر آن داشت كه گره گشای مشكلات عامه ی مردم محروم باشد و از تمكن مالی، كه خداوند به وی عطا فرموده در این راه بهره ببرد، و این حسن توفیق وی بود.
نامبرده اخیرا اقدام كرده بود تا برای تازه واردین به [شهر] مدرس اقامتگاهی بنا نماید و به یمن وجود مقدس حضرت باب الحوائج عباس بن علی علیهماالسلام آن را «عباسیه» نام گذارد. روزی در معیت ایشان و آقای مولوی محمد مهدی برای بازدید عباسیه رفتیم. كارگران كه عموما هندو به نظر می رسیدند هنگام جابجایی قطعات بزرگ آهن یك صدا می گفتند: علی علی، علی علی،...
از آقای مولوی محمد مهدی سؤال كردم: اینان شیعه اند یا غیرشیعه؟ گفت: نه، شیعه نیستند، هندویند. پرسیدم: در زبان هندو «علی علی...» چه معنی می دهد؟! گفت: مقصود نام مقدس امیرمؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام است. و سپس افزود: در سراسر هند عموم مردم اعم از مسلمان، هندو، نصرانی و یهودی در هر امر دشواری همواره از حضرت امیرالمؤمنین علیه الصلاة و السلام استمداد می جویند. مثلا پهلوان در میدان مسابقه هنگام مواجهه با حریف به صدای بلند فریاد می كشد و نام مقدس «حضرت علی علیه السلام» را بر زبان می راند، یا در هنگام جنگ آنگاه كه سپاه آماده ی یورش به دشمن می شود، فرمانده لشگر فریاد می زند كه «نعره ی حیدری»، سپس لشگریان
[ صفحه 258]
یك صدا می گویند: یا حضرت علی علیه السلام... و حمله آغاز می شود!.
آقای اسلامی، با ذكر این خاطره، می افزاید:
اینك ملت عزیز و رشید ایران بداند كه چه نعمت عظمایی نصیبشان گشته است: نعمت ولایت و محبت آقا امیرمؤمنان و اهل بیت پاك نهاد حضرتش، ائمه ی هدی، علیهم السلام، از خداوند متعال استمداد می نماییم كه ما را قدرشناس این نعمت كبری قرار دهد و بیش از پیش از بركات این موهبت الهی برخوردارمان فرماید، آمین. [1] .
[1] طلايه دار فرهنگ اسلامي در عصر اختناق، ص 288.